Ya Alamanya, ya loto

Hayat o kadar zor bir şekle büründü ki, hangisini yazsam ne söylesem bilemedim.

Bazı gerçekleri göz ardı etmek benim değil ancak siyasilerin işi.

Koltuğa kazığı çakan, geridekileri unutuyor. Sanki kendisi uzaydan inmiş hiçbir şeyden haberi yokmuş gibi konuşuyor.

Ülkede verginin az olduğunu söyleyen siyasiler, simitle dört kişilik ailenin geçimini hesaplayan siyasiler. Atanamayan bir sürü insana haksızlık yapılırken "sadece şu kadar kişide olmuş" diyen siyasiler vs.vs.

Geçim konusunu zaten hiç söylemek bile istemiyorum. Söyleye söyleye, anlata, anlata dilimizde tüyler bitti. At gözlüğü takmış görmek istemeyenler, doğruyu bilip çıkar için ses çıkartmayanlar, körü körüne biat etmeye yemin etmiş insanlar var bu ülkede.

Genç nesil artık bu ülkede yaşamak istemiyor.

Orta yaşlı nesil artık bu ülkede yaşamak istemiyor.

Yaşlı nesil artık bu ülkede yaşamak istemiyor.

Kimi karşına alsan konuşsan bir bunalım, bıkmışlık, umutsuzluk, mutsuzluk yüzlerinden okunuyor.
Bunun sorumlusu başta bu insanları bu hale sürükleyen siyasiler ve o siyasilere körü körüne biat eden sorgulamayan, eleştirmeyen insanlardır.

Sosyal cinnet ve patlama ülkenin her yerine dalga dalga yayılıyor.

Yav amenna bu ülkeyi herkesten çok seviyoruz. Ne bir toprağımız eksilsin vatanımıza zarar gelsin istemeyiz ama en büyük buhranlardan birini yaşıyor memleketim" Ülke nefreti".

Bu toplumu bu ülkeden nefret ettirmek size ne katıyor.

Bu durumda şapkayı önüne koyup düşünen ve memleketi düzene sokmaya canla başla mücadele eden siyasetçiler ve insanlar bu ülkenin gerçek sahipleridir.

Gidişat sıkıntı ağalar, beyler.

Mutsuz bir ülkeyi bebeler neyler.

Dadal her daim doğruyu söyler.

"Hâl berbato malamato,
Umut bağlamış çeto,
Ya alamanya,ya loto."

İnsanınıza sahip çıkın.

Vesselam.