Yolculuk...

...

Gece güzelce yatağa uzandınız mis gibi bir uyku çekme niyetiniz var, nitekim öylede oldu yattınız. Sabah kalktığınızda telefonunuzda yaklaşık 200 ayrı kişiden gelen aramayı görseniz ne hissederdiniz ve ne düşünürdünüz?

Doğrusu benim aklıma her türlü şey geldi, ta ki! gelen mesajlarda n birini açıp okuyana kadar işte o mesajdan sonra beynimde tufan oldu...

Evet tarih 6 şubat 2023 sabahıydı. Telefonuma yaklaşık 200'e yakın telefon ve mesaj gelmişti. Kız kardeşimin bana gönderdiği mesajı açtım uyku sersemliğiyle okumaya çalıştım aynen şöyle yazıyordu. “Abi burada çok kötü deprem oldu. Anneme ve ablamlara ulaşamıyoruz.” İnsan saniyeler içerisinde ayılır mı? Kahveye, çaya gerek yok.

O telaşla aradığım hiç kimseye ulaşamadım. Televizyonu açtığımda gerçekleri görmeye başladım ve alel acele yanıma bir arkadaşımı alıp saatlerce sürecek ama bana yıllar gibi gelecek, bitmeyecek memleket yoluna düştüm. Hava soğuktu tek düşüncem korktuğum şeyin olmaması, bir an önce memlekete gidip birilerinin yarasına merhem olmaktı. Bolu'ya geldiğimiz vakit ihtiyaç molası verdik ve tam o anda 2.büyük depremin olduğu haberini aldık telaş bir kat daha arttı. Sanki dimağım durmuştu. Yol bitmek bilmedi.

Ankara'yı geçtigimiz vakit şiddetli bir tipi ve zincirleme trafik kazasıyla karşılaştık ve yol bir hayli kalabalıklaşmaya başladı.
Hava eksi 15'lerde...
Gözlerime uyumamak için gözyaşı damlası damlatıp durdum. Adana'ya yaklaştığımız vakit Pozantı'da bir dinlenme tesisine girip araca yakıt almak istedik. Ama o kadar uzun kuyruk vardı ki. Sanırım 3 saatin sonunda sıra geldi ve kısıtlı yakıt alabildik.

Adana'nın çıkışına geldiğimde. Bir tesise girip su almak istedim ama ne fayda..
Suyu bırakın ,ne su nede başka bir şey çöpünü bile bulamadık.
1999 depremini de yerinde yaşadığım için, yaklaştıkça o tedirginliği, yoksunluğu, çaresizliği ve burnuma gelen ve hayatım boyunca hep hatırladığım o koku daha da yoğunlaşmaya başladı...
Tam 25 saatte hedefe ulaşabildim...
Yorgun, telaşlı, panik, ne yapacağını bilemez bir halde.
Anamı, kardeşlerimi, kucaklamak için...