Nöbetçi Eczaneler
Pandemi ile beraber etkisini her geçen gün dalga dalga arttıran ekonomik kriz ile dolar kurunda yaşanan dalgalanmalar iğneden ipliğe her şey zammı beraberinde getirdi. Bu dönemde acil nakit ihtiyacı tarihin hiçbir döneminde olmadığı kadar arttı, çalışanlar ve emekliler ay sonunu zor getirir oldu. Borcu borçla kapatanların sayısı her geçen gün artarken, canından ve dişinden artırarak hayatta kalmaya çalışan işçiler seslerini duyurmak için sayfa sayfa mektup karalamaya başladı.
EVRENSEL’E YAZDI
Kocaeli’de bulunan bir lastik fabrikasında çalışan ve zor günler geçiren bir işçi, Evrensel Gazetesi’ne mektup gönderdi. İşçi, gönderdiği mektupta ekonomik duruma sitem etti ve “Rakamlar gösteriyor, yok pahasına çalışıyoruz” dedi. İşçi tarafından kaleme alınan mektupta şu ifadeler kullandı:
“SENDİKA ODASINA GİTMEDEN YALNIZ KALMIŞIM”
“Ben bir lastik fabrikasında çalışıyorum. Şu an asgari ücretin iki katı alıyorum. Bizim iş kolunda çalışan işçiler bundan 10-15 sene öncesine kadar asgari ücretin birkaç katını alıyordu, varın gerisini siz düşünün. Her ay lastiğe zam gelirken biz ek zam bile talep edemiyoruz. Acınası bir durum bizimkisi. Sendikaların çoğu işveren yanlısı, işçisini hiç düşünmez oldu. Eskiden masaya yumruğu vurduğu zaman istediklerini alanlar, işveren tarafından satın alınmış durumdalar. İşçileri korkutup işsiz bırakmakla, ekmekleri ile oynamak ile tehdit eder hale geldi bazı sendikacılar. E bu koşullarda asgari ücret almadığımız için şükrediyor, birlik olup da sesimizi çıkaramıyoruz. Ne zaman yeni zamlar olsa, gelin arkadaşlar gidip sendikayla konuşalım, ek zam talep edelim diyorum, tamam diyorlar, bakıyorum sendika odasına gitmeden yalnız kalmışım. İşte böyle olunca da sömürü arttıkça artıyor. Bir çıkış yolu bulmamız lazım!”