Nuri Batu: Şaşırdık kaldık! Ne yapacağımızı bilemiyoruz!

TALİHSİZ POZİSYON

Derince Stadı’ndaki mücadelenin 23. dakikasında Maşukiyespor kalecisi Soner Ay ile karşı karşıya kalan 1995 doğumlu Çağatay Fıçıcı rakibinin sert faulü nedeni ile yerde kaldı. Çağatay oyuna devam edemedi ve sahaya ambulans çağrıldı. Derince Sopalı Araştırma Hastanesi’ne götürülen futbolcunun sağ ayak kaval kemiğinin kırıldığı belirlendi.

RAKİBİMİZİ KUTLARIM

Arslanbey Organize Sanayi’de başkan Nuri Batu maçta yaşananlarla ilgili şunları söyledi: Kartepe ilçemizin güzide kulüplerinden Maşukiyespor ile karşılaştık. Maçı rakibimiz 3-1 kazandı ve kendilerini elde ettikleri galibiyetten ötürü kutlarım. Ne yazık ki bu maçta da son derece kötü bir hakem performansı gördük.

SAÇMA SAPAN BİR KARAR

İlk yarıda futbolcumuz Çağatay’ın rakip kaleci ile girdiği ikili mücadele sonrasında maalesef ayağı kırıldı. Ambulans çağırdık ve futbolcumuz hastaneye kaldırıldı. Maçın hakemi pozisyona sarı kart çıkardı. Çocuğumuzun ayağı kırılmış, kafamız allak bullak, canımız yanmış, bir de üzerine böyle saçma sapan bir karar veriliyor.

MAÇTAN ÇEKİLİYORDUK

Maşukiyeli futbolcular ile bizim futbolcularımız arasında hiçbir sıkıntı olmamasına rağmen hakem ortamı öyle bir gerdi ki herkesi çileden çıkardı. Rakip takımın başkanı Talha kardeşime maçtan çekilelim dedim. Hocalar da aynı görüşteydi ancak iki takım da ceza alacağı için bunu yapmadık.

BENİM AMACIM BELLİ

Darıca Türkeli maçında inanılmaz kötü bir hakem yönetimi söz konusuydu. Geçen günkü 14 yaş grubu maçımızda da çok enteresan işler oldu. Hakem, çocukları bile idare edemedi. Beni az çok tanırsınız ve bu başkanlığı neden yaptığımı bilirsiniz. Amacım çocuklarımızı ve gençlerimizi sporla buluşturmak, topluma yararlı bireyler kazandırmak.

ACABA YAPMASAK MI?

Öyle şeyler yaşadık ki, yöneticimiz Cihan kardeşime “Biz ne için, kim için buradayız. Neyin kafasını yaşıyoruz. Nereye kadar böyle devam edecek?” dedim. İnanın şaşırdık kaldık. Ne diyeceğimizi bilemiyorum. Bizler amatöre hizmet eden gönüllü insanlarız. Ne kadar yıpratıcı bir iş yaptığımız da ortada. Hakemlerimize yardımcı olalım, destek verelim diyoruz. Ancak sürekli canı yanan biz oluyoruz, umudumuz kırılıyor. Acaba bu işi yapmasak mı?