1992 yılıydı. Bende çocukluk aklımla babamla birlikte siyasi haberler izliyordum. Evimizdeki siyah beyaz televizyon sadece TRT1 gösteriliyordu. Tek bir kanalla herşeyden haberimiz olduğu bir dönemdi o yıllar.
1991 yılında ülkemizde seçimler yapılmış. Onca kavga gürültü ile Turgut Özal'ın Cumhurbaşkanlığında Süleyman Demirel ile Mesut Yılmaz kıran kırana mücadele etmişti.
Anavatan Partisi ile Doğru Yol Partisi gönül verenleri birbirine acımadan ağıza alınmayacak sözler sarf ediyorlardı.
Hiç kimse kusura bakmasın. Bu milletin ferasetine güvenmeyen seçim meçim kazanamaz...
Son günlerde insanlarda bir gerginlik, bir sinir bir öfke sormayın gitsin.
Herkes ateş, herkes barut.
Hemşireler Haftası, Dünya genelinde Nightingale'in doğum günü olan 12 Mayıs haftası, ülkemizde de Hemşirelik Haftası olarak kutlanmaktadır. Bu haftada özellikle Sağlık kurum ve kuruluşları ile çok sayıda sivil toplum kuruluşları, Sağlık Bakanlığı bünyesindeki eğitim kurumları ve Üniversitelerimizde seminer, konferans, panel veya buna benzer eğitim toplantıları ile bu meslek derinlemesine irdelenir ve geliştirilmesi yönünde hangi adımların atılması gerektiği tartışılır. Sonuç kararları devletin yönetim organlarına gerek tavsiye gerek iş birliği veya rica mektubu şeklinde sunulur.
Bunun yanında bazı kurum ve kuruluşlar Hemşirelik meslek grubunun ve sahada hizmet üreten meslektaşlarının motivasyonunu artırmaya yönelik konserler, balolar, yemek veya kokteyl tarzında motivasyon geceleri ile bu meslek grubunu onur’e etmeye yönelik programlar sergilerler. Peki bunca yapılan plan ve program hemşireliğin gelişimi ve temsili noktasında herhangi bir etkisi olmuş mudur? Bu konunun cevabı aslında pekte iç açıcı değil. Hemşirelik mesleği ülkemizde hiçte olması gerektiği yerde değildir. Bunun çok sayıda sebebi var kuşkusuz. Bunlar tartışmaya açık konular. Yaklaşık 3 yıldır bir sivil toplum kuruluşu yöneticisi olarak bana soracak olursanız bunun tek bir cevabı var. Gayet acık, net ve şeffaf.
HEMŞİRELER MESLEKLERİNE SAHİP ÇIKMIYORLAR…
Yapmayın, etmeyin, kırmayın, dökmeyin...
Kardeşi kardeşe kırdırtmayın. Babayı oğluna küstürtmeyin.
Kin, öfke, nifak ekdirtmeyin.
Dün İzmit Bekirpaşa'da bir esnaf dostumu ziyaret ettim. Birkaç esnaf arkadaşımız da yanımıza geldi. Çay, ikram derken direk konu siyaset.
Hep birlikte kahkaha atıp dakikalarca güldüğümüz şey.
Bu cadde 4-5 yıldır bu kadar siyasetçi ve esnaf ziyareti görmedi.
Belki de şu kısacık 3 güne iki bayram sığdırmak.
Hiç bir şey anlamadık gibi olsa da ne kadar güzel değil mi?
Güzelliğini yaşayamadınız mı?
Öyle ya demokrasinin en önemli unsuru seçmek ve seçilmek.
Seçmek ve seçilmek o kadar önemli ki. Siyaset 365 gün gündemden düşmeyen bir konu.
Seçim hakkı insanın çağdaşlaşma ve bilgi, birikim kazanması içinde çok önemli Ayrıca başka toplumlar ile kendi yaşadığı toplumun kıyaslanması neticesinde taraf belirleme unsuru da.
SİYASETE GÜVENMEYENLER PARTİSİ geliyor.
Ben aslında siyasi fikirlerimi ortalık yerde pek konuşmam, siyasi ideolojiyi önemli bulsam da kişi ve projelere daha çok önem veririm. Projesi olmayan siyaset yapmasın derim.
Ama kişi ve siyasi ideolojiden daha çok devlet politikalarının olması daha da önemli görüşündeyim. Projeler ve öngörüler Devlet politikaları üzerine oluşturulmalı ve icraları gerçekleştirmelidir diye düşünüyorum.
Onlarca kargaşanın olduğu bu seçim son seçim.
Yeni gelen gençlik ister A kuşağı deyin ister B ister D deyin ister Z isterseniz yumuşak G deyin ama bu seçim son seçim.
Algıların havada uçuştuğu, yönlendirme, şekillendirme, biçimlendirme üzerine programlar geliştirilen son seçim.
