Evet, evet hâlâ!
Neden mi hâlâ?
Bunca umutsuzluğun, karamsarlığın ve hatta kötümserliğin üzerimize yoğunlaştığı bu günlerde “hâlâ” demeyelim de ne diyelim? “Umudum var” diyerek konuyu basitleştirelim mi? Sanki son yıllarda dünya tarihindeki tüm kötülükler, acılar ve olumsuzluklar birikmiş ve en çok umudunu yitirmesi gereken bizmişiz gibi her şey üstümüze geliyor.
Türkiye’de yatırım yapmak, hele borsa da bir hisse senedi alıp değer yaratmak zor. Neden derseniz, aç gözlü patronlar başı çekiyor. Bu durum, sadece bireysel yatırımcıların kaygılarını artırmakla kalmıyor; aynı zamanda piyasanın genel dinamiklerini de olumsuz etkiliyor.
Birçok şirket, kârlarını kısa vadeli hedeflerle maksimize etmeye odaklanmış durumda. Uzun vadeli büyüme stratejileri yerine, hissedarların beklentilerini karşılamak adına, kâr paylarını artırmak için maliyetleri kısma yoluna gidiyorlar. Bu da, Ar-Ge ve inovasyona yapılan yatırımların azalmasına sebep oluyor. Oysa ki sürdürülebilir bir büyüme için, bu tür yatırımlar kritik öneme sahip.
Bir diğer sorun ise piyasa manipülasyonları. Bazı büyük oyuncular, küçük yatırımcıları yanıltarak hisse fiyatlarını manipüle edebiliyor. Bu durum, borsa yatırımcıları için güvenilir bir ortam yaratmıyor. Yatırımcılar, gerçek değerleri göremediği için borsa daha da tehlikeli bir alan haline geliyor. Borsanın en tehlikeli patronlarından birisi olan Rıza Kutlu Işık listenin başını çekiyor desek yanlış olmaz. Neden derseniz Rıza bey bizi “resmi” kanunlara göre kendi “rızamız” olmadan yıllardır “soyuyor.”
“Seni sensiz duvarlara yazan benim divaneyim
Kanım aksın ki terk etmem seni”
Ne güzel şarkı değil mi? Kayhan’ın yazdığı şarkıyı Ceylan Ertem’in o güzel sesi ile dinlemeye bayılırım.. Rıza beye de tavsiye ederim, bardağına istediği bir içeceği koyduktan sonra açabilir.
Hayatım boyunca bilime, doğruluğa, en çokta dürüstlüğe önem verdim. Hem aile yaşantım gereği hem de yetiştirilme tarzım doğasında; bazı çizgilerim/düşüncelerim erken yaşta oturdu. Erken yaşta büyüdüm, ticarete atıldım, yanlışlar yaptım.
Ama en önemlisi sonunda ölüm de olsa hak yemedim, hukuku çiğnemedim; hatalarımı düzeltmeyi bildim. Çünkü insanız, çünkü topraktan ibaretiz; topraktan geldik toprağa gideceğiz. Nisa Suresi, 17. Ayet derki:
“Allah'ın (kabulünü) üzerine aldığı tövbe, ancak cehalet nedeniyle kötülük yapanların, sonra hemencecik tövbe edenlerin(kidir). İşte Allah, böylelerinin tövbelerini kabul eder. Allah, bilendir, hüküm ve hikmet sahibi olandır.”
Siyasetle herkes kadar bağım var,
Herkes kadar merakım var. Sosyal medyada ne varsa, ne dönüyorsa o kadar bilgim var. Tabii doğru bilgiye bilgim var, asparagas haberlerle işim olmaz.
Daha fazlası hiç olmadı..
Hz. Peygamber (sas) ve ashabının büyük bir titizlikle uyguladığı ehliyet prensibi (İşi Ehline Verme..), ne yazık ki sonraki dönemlerde aynı hassasiyetle korunamamıştır. Bu prensibe uyulduğunda toplumda huzur ve refah artarken, dikkate alınmadığında ise liyakatsiz kişilerin görevlendirilmesi, toplumda hoşnutsuzluk ve adaletsizliğe yol açmıştır. Bu sebeple, göreve getirilecek kişilerin hakkaniyet ve adalet ölçülerine dayalı objektif kriterlerle belirlenmesi son derece önemlidir.
Dinî bir kavram olarak ehliyet, kişinin sorumluluk üstlenme ve haklarını kullanma yetkinliğini ifade eder. Dinî sorumluluklar, bu yeterliliğe sahip olmayı gerektirir. Ehliyet, kişinin hem dinî hem de hukukî mesuliyetlerini yerine getirebilecek vasıflara sahip olduğunu gösterir. İbadet, evlilik, ticaret gibi sosyal, ekonomik ve hukukî sorumluluklar için ehliyet aranması da bu yüzdendir.
Yüce Allah, insanı ehliyet sahibi olarak yaratmış ve sorumluluk yüklemiştir. Bu durumu A‘râf Suresi’nde şöyle açıklar: “Hani Rabbin, Âdemoğullarının sulplerinden zürriyetlerini almış, onları kendilerine karşı şahit tutarak, ‘Ben sizin Rabbiniz değil miyim?’ demişti. Onlar da, ‘Evet, şahit olduk’ demişlerdi...” (A‘râf, 172). Bu ayet, insanın Allah’a karşı sorumluluğunun bir neticesi olarak hesaba çekileceğini vurgular:
Normalde takip ettiğim bir şirket değildi, aylar önce çıkan çeki yazılmaya başlandı haberleriyle birlikte radarıma aldım. Ogün bugündür şirketi takip ediyor, çıkan olayları değerlendiriyorum kendi çapımda.
Ne yazık ki bugün itibariyle 19 Ağustos 2024 tarihinde konkordato ilan ettiğini açıkladı.
Öncelikle şunları belirterek başlamak istiyorum;
Türkiye’de, Konya’da doğdum..
Ülkemizin yetiştirdiği öğretmenlerle okudum, kendimi geliştirdim..
Ekmeğini yedim, suyunu içtim..
Yks sonuçları açıklandı,
Herkeste tatlı bir heyecan. Kazandığı şehirle alakalı araştırmaya, kalacağı yeri ayarlamaya, her şeyden öte hayallerindeki mesleği yapması için son akademik adımı bitirmek için mücadeleye başlıyorlar..
Mücadele elbette önemli ama, üniversiteyi kazanan ve hayalleri olan kardeşlerime bir kaç tavsiyem var..Her şeyden önce bu yazıyı okumadan önce şunu lütfen unutmayın "Üniversite yan gelip yatma yeri değil, akademik anlamda en üst düzeye çıkıp rakiplerinle mücadele etme noktasıdır." Kimi için uzun ve stresli çalışma dönemi, kimi için sadece bir sınav ve kimi için hiç de önemli olmayan bir dönem olabilir. Her şey bir noktada öğrencinin elinde. (Maddeler öncesi bir not: Kocaeli'de yaşadığım için Kocaeli'den örneklerle gidiyorum..)
Çağımızda kötülük ve kötüler artıyor mu, yoksa geçmişte de bu kadar kötülük var mıydı?
Elbette ki vardı… Özellikle de Peygamberimize (sav) risalet görevi verildiği dönemde insanlığın en karanlık, kötülüklerin en fazla hakim olduğu dönemdi. Bugün farklı olan, bilgi ve iletişim kaynaklarının güçlü olmasından dolayı her an herkesin ne olup bittiğinden haberdar olmasıdır. Eski çağlarda Çin’de yaşanan bir katliam Avrupa’da duyulmazdı. Avrupa’daki bir iç savaş veya salgın hastalıktan Afrikalıların haberleri olmazdı. Bugün ABD’de yaşanan bir silahlı saldırı veya polis kovalamacası, canlı yayında anlık olarak bize aktarılıyor. Çin’de koronavirüs vakaları patlak verdiği anda bizde kaygı ve panik hali başlıyor.
Ekranlarda her an değişen ekonomik göstergeler, kalp grafiğimizi de çiziyor. Ayrıca medyada daha çok kötü haberle yer aldığından ve buna sosyal medyanın da son on yıldır büyük katkı yapmasından dolayı kötünün ve kötülüğün çok fazla reklamı yapılıyor.
Meslekte resmi olarak 17.yılım, resmi olmadan ise oniki yaşından kod yazan birisi olarak 23 yıldır bu sektörden ekmek yiyip, maddi gelir elde ediyorum.
Maddi gelir elde etmeden ziyade, zevkle bu işi yapıyor kendimi geliştirmeye bayılıyorum.
Mesleklerde temel kriterlerin başını bu çekiyor zaten;
Ders anlatmayı,
Daha doğrusu doğruyu anlatmayı, öğretmeye bayılırım.
Değerli okurlar, kıymetli küçük yatırımcılar:
Henüz çok yaşayıp göremedim gibi gelse de 35 yaşına kadar hem ticari anlamda hem de manevi anlamda bir çok şeyi yaşayıp gördüm.
Bunları yapmam da en büyük destekçim kuşkusuz ailemdir. Ailemde en çok değer verdiğim her ne kadar anlaşamasakta kıymetli babamdır.
Babamın en sevdiğim yönü ne kimseyi borcu vardır ne de kimse kötü anar kendisini. Lise son sınıfa kadar aldığım şeylerin parasını kendim ödemedim, ödeyemedim, ödetmezlerdi.. Bilgisayar alırdım, telefon alırdım; duyduğum söz
Halka açık şirket demek ne demek?
Halka gerçekten açık olan,
Halka gerçekten dürüst olan,
Temel ihtiyaçlar herkes için önemlidir,
Mesela barınma,
Mesela seyahat etme gibi şeyler dışında en zaruri ihtiyaçların başını bir evde yaşarken su, elektrik ve gaz çeker.
Biz yazılımcıların bilgisayar başında yaptığı en iyi şey yemek ve içmektir. Kodlarken, tasarlarken, stres olunca ne yapar insanoğlu?
Ya tatlı krizlerine girer,
Ya da bu sıcak havalarda biraz serinlemek için buz gibi bir soda içmek ister.. Bu yazıda bir markanın son kullanıcısını nasıl mutlu ettiğini ve sizin marka olarak neler yapabileceğinizden bahsedeceğim.
İlk başta şunu demek istiyorum, bu yazı asla yatırım tavsiyesi barındırmaz. Bir iç döküşü bir başarı hikayesini barındırır.
Kime göre,
Neye göre,
Şu an 34 yaşındayım,
Yaklaşık 25-26 yıl öncesini çok iyi hatırlamasam da babamın yeni bir hisse senedi aldığını bunu benle paylaştığını hayal meyal hatırlıyorum.
Hayalleri vardı,
Geçenlerde sosyal medyada gezinirken arkadaşlarımın sıkça bahsettiği bir siteyle karşılaştım: Temu. Fiyatlar o kadar uygundu ki, başta biraz tereddüt etmedim değil. Ancak Twitter’da, Instagram’da herkesin bu siteden alışveriş yaptığına dair yorumları görünce merak galip geldi ve ben de bir şans vermeye karar verdim.
Yaklaşık 1600 TL’lik bir alışveriş yaptım.
Seçtiğim ürünler arasında elektronik aletler, ev eşyaları ve bazı kişisel bakım ürünleri vardı. Sipariş verirken biraz endişeliydim, çünkü daha önce bu kadar uygun fiyatlarla alışveriş yap(a)mamıştım ve ürünlerin kalitesi konusunda tereddütlerim vardı.
Yaklaşık 3 yıl oluyor,
Sosyal konut projesi adı altında duyurulan Sepetçi TOKİ Konutları zorluklarla da olsa bitirildi ve teslimatlar yapıldı. Bu süreçte ev sahipleri çeşitli zorluklarla karşılaştı ama eninde sonunda devletimizin büyüklüğü sayesinde konutlar sahiplerine ulaştı.
(Yaptığımız bazı haberlere bu link vasıtasıyla ulaşabilirsiniz..)
Sosyal medyanın derinliklerinde bir yolculuğa çıktığımızda, insanların çevresindeki kişilerin sanal beğenilerini kazanmak için aslında olmadıkları kişilermiş gibi davrandıklarına sıkça rastlıyoruz.
Gülmek istemedikleri halde gülüyor, beğenmedikleri şeyleri beğeniyorlar. Bu sanal beğeniler, kullanıcıların sosyal medyada puan toplayarak belirli bir sosyal konum elde etmelerini sağlıyor ve yaşadıkları çevrede bazı ayrıcalıklar kazandırıyor.
Öyle ki, sosyal medyanın esiri olmuş durumdayız.
29 Mayıs 2024 itibariyle Türkiye Cumhuriyet Merkez Bankası’nın rezervleri nihayet artıya geçti. Bu gelişme, ülkemize olan güvenin yeniden inşa edilmesinde önemli bir kilometre taşıdır. Yabancı yatırımcılar Türkiye'nin sunduğu fırsatlara ve ekonomik hikayesine inandı. Şimdi sıra bizde, yani elinde döviz tutan vatandaşlarda.
Ekonomi bir güven meselesidir, tıpkı insan ilişkilerinde olduğu gibi. Güven olmadığında, yatırım yapmak, harcamak ve hatta ileriye yönelik planlar yapmak zorlaşır. Ancak bugün geldiğimiz noktada, Merkez Bankası'nın rezervlerini artırması ve yabancı yatırımcıların güvenini kazanması, bizler için de umut verici bir işaret.
O kadar farklı değiliz birbirimizden aslında, aynı hamurla doğuyoruz; limonun ekşi olduğunu tatmadan öğrenemiyoruz mesela, yürümenin ne olduğunu bilmiyoruz ayağa kalkmadan. Etrafımızdakileri taklit ediyoruz esasen, öğrenmiyoruz. Bu yüzden herhalde, rollere merakımız.
Yanımızda-kinden farklı olalım diye çırpınıyoruz bunları unutarak, bizi ayıracak bir şey bulalım da hepsinin bir anlamı olsun diye; yürümeyi öğrenmeden önce aynı adımları attığımızı, emeklediğimizi, aynı hikayeleri dinlediğimizi unutuyoruz belki isteyerek belki de istemeyerek. Çoğunlukla isteyerek yapıyoruz. Önemli olduğumuza inanmak var olduğumuzu hissetmemizin ilk basamağı gibi bir şey sanırım.
Varmak istediğim noktayı buldum böylece, herkes evine gidince kendinle kalmak.
Yakın zamanlara kadar böyle bir sorunun sorulması lüzumsuz addedilebilirdi. Çünkü insanın okumakla kazandığı o kadar açık, o kadar göz önündeydi ki kimsenin aklına böyle bir soru sormak gelmezdi. Yakın zamana kadar, insanlara arasında yaygın olan “ Oku da adam ol! “ deyişinin de gösterdiği gibi adam olmanın yolunun kuşkuya yer bırakmayacak derecede okumaktan geçtiğine inanılırdı.
Ve adam olmak, vezir olmuşsun ama adam olamamışsın serzenişiyle beraber sona ermesinden sonra; mal - mülk, makam - mevki sahibi olmakla gerçekleşmeyen bir şey olduğu görüldü.
Bugün de bu soru lüzumsuz görülse de farklı bir sebepten ötürü: Artık okumakla kazanılan şey, adam olmak kimsenin itibar etmekten geri duramayacağı kadar göz önünde olmaktan kalktığı, dolasıyla kimsenin umursamazlık edemeyeceği kadar iltifata mahzar olmadığı için. İnsan ruhundaki belirleyici, yön verici yerini kaybettiği için. Fakat onun o yeri kaybetmesi ona kendi öz değerinden bir şey kaybettirmediği için yine de sorulmalı:
