Cengizhan Göksu

Siyaset, toplumları yönlendiren bir araç olsa da, asıl olan halkın kendisidir. Tarih boyunca gördük ki, hiçbir siyasi parti tamamen iyi ya da tamamen kötü değildir. Her ideolojinin içinde halkına samimi şekilde hizmet eden insanlar olduğu gibi, kendi çıkarlarını ön planda tutanlar da bulunur. Ancak mesele, bireyler ya da partiler değil; birlikte yaşadığımız ve ortak bir kaderi paylaştığımız bu ülkenin geleceğidir.

Türkiye, binlerce yıllık bir tarih ve kültürel çeşitliliğin üzerinde yükselen bir ülkedir. Kürt, Türk, Laz, Çerkes, Arap, Boşnak, Pomak, Gürcü ve daha nice halk, bu toprakların ayrılmaz bir parçasıdır. Birlikte savaş verdik, birlikte üzüldük, birlikte sevindik. Anadolu’nun bağrında şekillenen bu ülke, farklılıklarını zenginlik olarak gören bir anlayışla kuruldu. Cumhuriyet’in temeli, halkın ortak iradesi ve kardeşliğine dayanmaktadır.

Ancak ne yazık ki, siyaset zaman zaman bu kardeşliği bölmek için kullanılıyor. İnsanları etnik kökenleri, mezhepleri ya da siyasi görüşleri üzerinden ayrıştırmaya çalışanlar, gerçekte ülkeye zarar verenlerdir. Oysa bizim en büyük gücümüz, ortak değerlerimiz, ortak tarihimiz ve birbirimize duyduğumuz bağlılıktır.

Günümüz dünyasında bilgiye ulaşmak hiç bu kadar kolay olmamıştı. Ancak ironik bir şekilde, bazı insanlar gerçeği görmekten, anlamaktan ve sorgulamaktan bilinçli olarak kaçıyor. İşte bu noktada "idrak kültürü" kavramı devreye giriyor. İdrak, yani anlama ve kavrama yetisi, bireyin hem kendini hem de çevresini sağlıklı bir şekilde yorumlayabilmesi için temel bir beceridir. Ancak bu becerinin eksikliği veya kullanılmaması, bireyleri ve toplumu büyük bir zihinsel esarete sürüklüyor.

Bazı insanlar, kendilerine zarar verildiğini bilseler de bunu kabul etmekten kaçınıyor. Bu, ya konfor alanlarını terk etmek istememelerinden ya da kendi yanlışlarına, hatalarına ve eksikliklerine ayna tutmak istememelerinden kaynaklanıyor. Biat kültürüyle büyümüş bireyler, sorgulamaktan korktukları için göz göre göre yanlışı savunuyor, hatta ona hayranlıkla bağlanıyorlar.

Bu noktada şu soruları sormak gerekiyor: İnsan neden anlamak istemez? Neden kendisine zarar veren kişiye ya da düzene körü körüne bağlı kalır?

Vatan, bayrak, millet kavramları bir insanın benliğini oluşturan en önemli değerlerdir. Bu değerler, yüzyıllardır kanla, canla, fedakârlıkla korunmuş; nice şehidin, gazinin, kahramanın omuzlarında yükselmiştir. Ancak her toplumda olduğu gibi bizim içimizde de bu değerlere sırt çeviren, yabancı güçlerin maşası olmayı marifet sayan, kendi çıkarları için vatanını satan kanı bozuklar her zaman olmuştur.

Bu soysuzlar, atalarının kan dökerek kazandığı toprakları küçümseyen, kendi milletine ihanet eden, düşmanla aynı safta yürümekten çekinmeyen zavallılardır. Onlar için vatan, sadece menfaatlerinin sağlandığı bir coğrafyadır. Bayrak, göğe çekildiğinde içlerinde bir gurur değil, bir kin beslerler. Tarihlerini bilmez, kültürlerinden utanır, öz benliklerini yok sayarak başka milletlerin gölgesinde yaşamayı seçerler.

Kanı bozuklar, yabancının sofrasında artıklara talip olurken, kendi halkının ekmeğini küçümserler. Düşmanın bir gülümsemesi için milletine iftira atar, kendi insanına kara çalarlar. Onlar için Türk olmak, utanılacak bir şeymiş gibi lanse edilir; köksüzlüğü meziyet, vatansızlığı özgürlük sanarlar.

Merhaba sevgili dostlarım

Dünya, tarih boyunca birçok zulme, soykırıma ve insan hakları ihlaline tanıklık etti. Ancak ne yazık ki, geçmişten ders almak yerine, insanlık hâlâ aynı hataları tekrarlamaya devam ediyor. Bugün Suriye’de yeni kurulan bir devletin, Alevi ve Şii nüfusa yönelik baskı, zorbalık ve işkence uyguladığı haberleri gündeme düşüyor. Bir toplum, geçmişte yaşadığı zulmü unutmamalı ama aynı zamanda başkalarına da yaşatmamalıdır.

Bu noktada temel bir soruyu sormak gerekiyor: İnsan ne zaman sadece insan olarak görülmeyi hak edecek? İnanç farklılıkları, etnik köken ya da politik görüşler üzerinden yapılan ayrımcılık, düşmanlık ve nefret ne zaman son bulacak? Bugün Suriye’de yaşanan bu zulüm, geçmişte farklı coğrafyalarda işlenmiş benzer suçların bir devamı niteliğinde. Dünün mazlumları, bugünün zalimlerine dönüşüyorsa, insanlık olarak hiçbir ilerleme kaydedememişiz demektir.

Selamlar sevgili okurlarım bu yazımda hemen hemen herkesin ilgi duyduğu bir spor dalı olan futbol ve ahlak konusunu ele almak istedim.

Futbol, milyonları peşinden sürükleyen bir oyun. Sadece bir spor değil, aynı zamanda bir kültür, bir tutku ve bazen de bir hayat tarzı. Ancak bu oyunun içinde her zaman tartışılan bir mesele var: Ahlak!

Futbolda ahlak denildiğinde akla ilk gelen şey, sahada adil bir oyun oynanıp oynanmadığıdır. Ama mesele sadece bununla sınırlı değil. İşin içine sahtekârlık, hakem kandırmacaları, sert fauller, haksız kazançlar, şike, taraftar olayları ve futbol ekonomisi girince, "Bu oyunda ahlak ne kadar önemli?" sorusu ister istemez akıllara geliyor.

Merhabalar sevgili okurlarım, bu yazımı hangi partiden olursa olsun milletin iradesiyle seçilip parti parti gezen vekillere ithafen yazdım.

Demokrasinin temel taşlarından biri seçmen iradesidir. Vatandaşlar, sandık başına giderek kendilerini temsil edecek kişileri belirler ve oy verdikleri partinin politikalarına, ideallerine güvenerek bu seçimi yaparlar. Ancak, son yıllarda sıkça karşılaştığımız bir durum var ki, bu da seçmen iradesine gölge düşürüyor: Bir partiden milletvekili seçilip, daha sonra başka bir partiye geçen vekiller!

Bu durum, siyasi ahlak ve etik açısından ciddi bir sorunu beraberinde getiriyor. Seçmen, belli bir partiye ve onun ideolojisine güvenerek oy verirken, seçtiği vekilin kısa süre sonra başka bir partinin saflarına geçmesi, adeta seçmenin iradesini hiçe saymak anlamına geliyor. Bu, yalnızca siyasi bir manevra değil, aynı zamanda güven erozyonuna da sebep oluyor.

Geçtiğimiz günlerde İzmit'te bir doktor sendikasının merkezinin camına astığı bir tabela dikkatimi çekti: "Tıbbın sahibi hekimlerdir." Bu ifadeyi görünce aklıma gelen ilk soru şu oldu: Tıp bir mülkiyet mi ki sahibi olsun? Ve eğer öyleyse, bu mülkiyetin gerçek paydaşları kimler?

Tıp, yalnızca hekimlerin omuzlarında yükselen bir yapı değildir. Elbette doktorlar sağlık sisteminin vazgeçilmez unsurlarıdır, ancak bu sistemin temel taşı tek başına hekimler değildir. Hastanelerde ve sağlık kuruluşlarında görev yapan hemşireler, laborantlar, radyoloji teknisyenleri, biyologlar, fizyoterapistler, psikologlar, diyetisyenler, tıbbi sekreterler, temizlik personeli, güvenlik görevlileri ve daha niceleri, sağlık hizmetlerinin sürdürülebilirliğini sağlayan büyük bir ekibin parçalarıdır. Bir hastanın doğru teşhis edilmesi, tedavi edilmesi ve iyileşmesi bu ekip çalışması sayesinde mümkün olur.

Hekimler şüphesiz uzun ve zorlu bir eğitim sürecinden geçerek büyük bir bilgi ve beceri kazanırlar. Ancak tıbbi hizmetlerin sunulmasında, diğer sağlık çalışanlarının emeğini yok saymak büyük bir haksızlık olur. Bir hastanın hayatını kurtaran doktor kadar, o hastaya ilaçlarını veren hemşire, testlerini yapan laborant, fizik tedavisini uygulayan fizyoterapist ve hastane temizliğini sağlayan personel de önemlidir. Hekim tek başına bir ameliyatı gerçekleştiremez, bir teşhisi koyamaz veya hastaya tüm bakımı sağlayamaz. Bir sağlık sistemi ancak tüm bileşenleri uyum içinde çalıştığında etkin ve verimli olabilir.

Selamlar sevgili okurlarım bugün sizlere çok köklü, faydalı, kıymetli bir oluşumun hikayesini ve önemini anlatmak istedim..

Türk milletinin tarihinde önemli dönüm noktaları vardır. Bunlardan biri de, 20. yüzyılın başlarında Osmanlı Devleti’nin zayıfladığı bir dönemde, Türk kimliğini ve kültürünü yaşatmak amacıyla kurulan Türk Ocakları’dır. 1912 yılında kurulan bu köklü kurum, bir asrı aşkın süredir Türk milliyetçiliğini, kültürünü ve tarihini savunan bir meşale olarak yoluna devam etmektedir.

Kuruluş Amacı ve Tarihi Misyonu

Selamlar sevgili okurlarım.Bugün çok acı bir günün yıldönümü.Merkez üstü Kahramanmaraş-Pazarcık olan kendi ilçemde yaşanmış hayatını kaybedenlerin, yarım kalan hayatların, umutsuzluğun, çaresizliğin yıldönümü.

6 Şubat 2023, Türkiye’nin tarihinde kara bir gün olarak kayıtlara geçti. Kahramanmaraş merkezli iki büyük deprem, 7.7 ve 7.6 büyüklüğünde, tüm ülkeyi derinden sarstı. Bu felakette, binlerce insan hayatını kaybetti, milyonlarca insan evini, işini ve sevdiklerini kaybetti. Yıkılan binalar, toprak altına gömülen hayaller ve acılarla dolu bir tablo ortaya çıktı. Ancak bu büyük felaketten sonra, hepimiz aynı soruyu sorduk: Bir daha böyle bir felaketle karşılaşmamak için ne yapmalıyız?

Deprem, doğal bir olay olmakla birlikte, Türkiye’nin yapılaşma ve şehir planlamasında yaşanan eksikliklerin de derin bir yansıması oldu. Binlerce bina çöktü, bu binalarda yaşayan insanların hayatları sona erdi. Olay, bir kez daha yapıların dayanıklılığının ne kadar önemli olduğunu, yapı denetimlerinin ne kadar ihmal edilemeyeceğini gözler önüne serdi. Deprem anında yaşadıklarımız, bir uyarıydı; bu kadar büyük bir felaketten sonra herkesin sorumluluğu, bu gibi olayları engellemeye yönelik sistemler kurmak olmalı.

Herkese merhabalar sevgili okurlarım. Bugün benim için pek sevimli olmayan bir konuya değinmek istedim.Pek sevmem siyaseti lakin.Bir takım eksi yönlerini ele almakta fayda gördüm ..

Siyasetin Kirli Yüzü: Güç, İdeoloji ve Etik Sorunlar

Siyaset, toplumları yönlendiren, kararları şekillendiren ve hayatı her yönüyle etkileyen önemli bir araçtır. Ancak bu güçlü aracın içinde, pek de hoş karşılanmayan bir gerçeklik bulunur: Siyasetin kirli yüzü. Gerek bireysel çıkarlar, gerekse toplumsal ve ulusal hedeflerle şekillenen siyasette, sıklıkla etik sınırlar aşılır, kirli pazarlıklar yapılır ve ideolojiler iktidar aracı olarak kullanılır. Birçok insan için siyaset, hizmet etme amacından uzaklaşmış, kişisel çıkarları ön plana çıkaran bir oyun haline dönüşmüştür.

Selamlar sevgili okurlarım..

Sevr Barış Antlaşması: Bir İmparatorluğun Sonu, Yeni Bir Düzenin Başlangıcıydı.

1. Dünya Savaşı'nın sonlarına doğru, Osmanlı İmparatorluğu'nun yıkılma süreci hızlanmış ve bu süreç, Sevr Barış Antlaşması ile resmiyet kazanmıştır. 10 Ağustos 1920'de imzalanan bu antlaşma, sadece Osmanlı'nın değil, aynı zamanda Orta Doğu'nun siyasi haritasını değiştirecek önemli bir dönemeçtir.

Toplum ahlaki değerlerini kaybediyor.

Yozlaşma, normalleştiriliyor.

Bilinçli, araştıran, sorgulayan, konuşan, tartışarak sorun çözen, farklı düşüncelere saygı duyan nesiller, yetişmiyor.Bu toplum içten içe çürüyor.Yaşadığımız toplumsal olaylara bakın. Günlük olmuş, artık şaşırtmıyor, kimse ilgilenmiyor.

Kendini bu ülke için feda etmiş kimsesi olmayan bir şehidimizin mektubuna ayırdım bugün ki yazımı.

"Bu yazı bir komanda er mektubudur ve siz bu mektubu gazeteden okuyorsanız ölmüşüm demektir. Bir ailem olsaydı bu mektubu onlara yollamak isterdim ama yok.

HİKAYE

Sevgili dostlarım her şeyden önce 2025 yılının hepinize bütün güzellikleriyle gelmesini temenni ederim.

Yeni yılın gelmesiyle zam yağmuru her zamanki gibi başladı. Zengin ile fakir arasındaki uçurum maalesef giderek açılmaya devam ediyor.

Artık insanlarımızın çoğu fakirlikten, hakirlik pozisyonuna geçiş yapıyor.

Her insan hayatı boyunca tepişen fillerin zararına maruz kalmıştır. Her alanda tepişen filler iri cüsseli, gururlu, kibirli sadece kendi nefsini düşünen ve her hangi bir konu eğer canını sıkarsa alttaki çimenlerin ezileceğini düşünmeden hareket eden narsist kişilikleriyle bilinir.

Tabi ki burada bahsettiğim filler o masum doğada yaşayan, aklı fikri olmayan masum hayvanlar değil.Bu filler aklı olan, düşünebilen, toplumun içerisinde başrol oynamak için ivedilikle makam mevki sahibi olmaya çalışan, ezen, üzen, bozan insancıklardır.

Toplumun her alanında bu fillerle karşılaşmak mümkündür.

Sevgili dostlarım

Plan o kadar güzel işliyor ki! Adamlar önce Arap Baharı adı altında domino taşı gibi ülke yönetimlerini yıktı. Sonra başlarına iplerini ellerinde tuttukları kendi adamlarını getirdi. Gazze boşaltıldı, Lübnan dağıtıldı, Suriye'de Esad'ı yıktı.

Bizim için kötü olan şudur, Irak parçalandıktan sonra bizim güneyimizde kendince iki tane Kürt devleti oluştu ve şu anda paralellerinde Suriye'nin kuzeyinde kendince devletçik olmaya aday PYD ve YPG dedikleri ne idüğü belirsiz oluşumlar var.

Hayat o kadar zor bir şekle büründü ki, hangisini yazsam ne söylesem bilemedim.

Bazı gerçekleri göz ardı etmek benim değil ancak siyasilerin işi.

Koltuğa kazığı çakan, geridekileri unutuyor. Sanki kendisi uzaydan inmiş hiçbir şeyden haberi yokmuş gibi konuşuyor.

Selamlar sevgili okurlarım bugün kıssadan hisse alalım dedim. Hikayemiz kaybolan değerlerimiz, yok olan adetlerimiz ile ilgili olsun istedim. Tabi buna gıdım gıdım asimilasyonuda katabiliriz.

Yabancı bir adam, yolu üzerindeki bir kasabanın hanında gecelemeye karar verir. Eşeğini hancının çırağına teslim edip odasına çekilir. Bir süre sonra, o gece orada konaklayan diğer müşterilerin neşeli seslerini duyar. Ne olup bittiğini anlamak için kapıya çıktığında, diğer müşterilerden yemek daveti alır. Çok sevinir. Hemen aşağıya iner ve masaya kurulur.

Sofradaki herkes neşe içindedir. Çünkü yabancı, bedava bir ziyafete çağrıldığından, diğerleri ise yabancının eşeğini satıp para bulabildiklerinden dolayı mutludurlar. Yemekler gelir, büyük bir iştahla yenir. Tatlılardan sonra saz çalıp eğlenmeye başlarlar. Yabancı, bu saz faslını çok sever. Özellikle “Eşek gitti” türküsüne bayılmıştır.

Dil asimilasyonuna direnen ilk Türk ozanı Nesimi'dir.Büyük Türk Ozanı Nesimi, bir gün bir tarikata gider. Bir softa Nesimi'nin Türkçe konuşmasından rahatsız olur. Nesimi'den ya Arapça ya da Farsça konuşmasını ister.

Nesimi ise softaya şu cevabı verir:

Har içinde biten gonca güle minnet eylememArabi, Farisi bilmemDile minnet eylememSırat-ı Müstakim üzre gözetirim Rahim’iİblisin talim ettiği yola minnet eylemem

Altı üstü şu dünyaya gelip biraz nefes alıp,bulurlarsa biraz yemek artığı yeyip,biraz yaşayıp çekip gidecekler.

Ama aç gözlü insanoğlu,Yamyam insanoğlu,Dünyanın katili insanoğlu.Onların nefesine bile göz dikti.

Sadece ilaçla değil,birde boğmuşlar.Son nefeslerini vermelerini bile beklemeden poşetlemişler.Akıl almaz bir kötülükle karşı karşıya kalmışlar.Küçük,büyük kedi,köpek demeden alayını öldürmüşler

Selamlar sevgili okurlarım.

Ne demek gücü gücü yetene.

Her türlü hesaplaşmada ve mücadelede kimin gücü kime yetiyorsa o demek..

Selamlar sevgili okurlarım.

Son günlerde yine sinek vızıltısı gibi bazı kesimler tarafından dillendirilen bir konuyu yazmak istedim bugün.

"Anayasanın 4.maddesini istemiyoruz tamam mı."

Selamlar sevgili okurlarım.

İnsan dünyaya ne için gelir diye sorsam, herkes farklı farklı cevaplar verebilir.

Ama bana göre insanın gayesi amacı iyilik yapmak üzerine olanıdır.

Selamlar sevgili okurlarım.

Tarih 17 ağustos 1999'u gösterdiğinde. Hastanedeki işimden gece 00.00 da çıkıp evime gittim.

Evim aşağı Yuvacık'ta üç katlı bir evin giriş katıydı.