Yeni Malatyaspor ve 9-0 üzerine!

Kabus dolu günlerdi…
Yok sayılmış, hiç edilmiş, kentin terk ettiği bir kulüptü Kocaelispor…
2. Lig’e düştüğünde “Kapansın, yerine Körfez FK’yı getirelim” dediler ve bu ahlaksız yapının adına da “Kocaeli Birlikspor!” dediler.
Tribünlerde kimsecikler yoktu… Gelenden 5, gidenden 6 gol yediğimiz 2011-2012 sezonuna 9 puanla son sırada kalarak veda ettik.
Takımda, samimiyetime inanın “Liseli” kardeşlerimiz vardı. Çünkü bir önceki sezon U-17 oynayan bu gençler bir anda kendilerini 2. Lig’de ve Kocaelispor A takımında buldu.
Okul kıyafetleri ile antrenmana gelip inanılmaz güç koşullarda kutsal armayı taşıdılar.
Tabi bu kulüp bu noktalara neden ve nasıl gelindi?
Bu uzun ve detaylı bir konu. Daha sonra ameliyat ederiz.

AYAKLAR GİTMEK İSTEMİYORDU
Ancak bu anlattıklarıma şahit olmayan ya da hasbel kader durumu hatırlayanlar da şunu çok iyi biliyor ki…
Kocaelispor terk edilmişti ve kaderine bırakılmıştı!
Birçok Kocaelisporlu “Acı çeken” bir kulübün maçına gitmek istemiyor, Kocaelispor ile gerçek anlamda dertlenenler de içten içe kahroluyordu.
Daha da iğrenç bir şey söyleyeyim, bugün “Kocaelisporluyum” diye nara atan sürü ile şahıs, “Benim gözümde asla Kocaelispor taraftarı değiller” Kocaeli Birlikspor denilen ardından renkleri değişen ve Kocaeli “FE-KA” evrilmesine geçen dış gebelik üretmesinin deplasmanına da gitti, o korkunç atkıyı boğazlarına geçirip da saf da tuttu.
Hatta yapılan logo yarışmasına katılıp bin liralık ödülü yalamak için bile birbiri ile yarışanlar oldu!
Kısacası durumumuz berbat bir haldeydi.
Kelimelerin bile yetersiz kalacağı bir mevzu inanın.

DOĞRU İNSANLAR VE TANIKLARLA BELGESELİ ÇEKİLMELİ
Nokta TV’de dünkü “Yeşil Siyah” programında Tolga Şanbay hocamız da dile getirdi…
Hani bu meşhur platformlar var ya, Kocaelispor’un belgeselini yapmalı ¬dedi.
Doğru, gerçek bilgiler, belgeler ve o dönemlerin kalbi oynamayan, samimi insanları ile bu iş gayet güzel bir şekilde yapılabilir.
Kocaelispor’u terk etmeyen dava adamları vardı tabii ki vardı.
Başta “Bardakçı” Ali Okumuş, “Tavukçu” Necdet Memiş ağabeyler olmak üzere, 50-60 kişiden oluşan bir grup, Kocaelispor’u hiçbir zaman bırakmadı.
Necdet ağabey defalarca dükkanında futbolcu kardeşlerimizi besledi, el altından futbolcularımıza güzellik yapan dostlar da vardı.
ALLAH (CC) geçinden versin, işte bu insanlar öldüklerinde mezarlarında rahat rahat dönebilecekler. Çünkü onlar Kocaelispor’u asla terk etmedi, yeşil siyahı kalpten yaşadı.
Tabii ki hatırlanması bile insanı ürperten sürecin gizli kahramanları da vardı.
Belki de o dertlenen bu insanların duaları ile bugünkü mucize gerçekleşiyor.
Konuyu çok fazla dallandırmak istemiyorum.
Kısacası bu süreç için söyleyeceğim şey şu…
Yaşayan bilir!

BÖYLE BİR SEZON OLAMAZ!
Gelelim “Yeni” Malatya maçına…
Sezonun başlarıydı. Bırakın gol atmayı orta sahayı bile geçemiyorduk.
Malatya maçının 60 küsürüncü dakikalarıydı, skor 9-0 oldu.
Kaleci Sercan’ın başı önde “Bu maç nasıl bitecek” diyor, Bartu çimi yumrukluyor, Aykut nereye koşacağını, kime ne anlatacağını bilmiyordu.
Eller belde, çaresizlik tavandaydı.
Son 25 dakika iki takım da oyunu bıraktı.
Daha doğrusu Malatya bıraktı çünkü maç 15’lere gidiyordu.
Tribündeki birkaç kişi de duruma isyan etti ve maç 9-0 sona erdi.
O sezon sadece Malatya 9 gol atmadı ki, Turgutlu 9, Of, Konya ve Balıkesir 7’şer, Altay ve yine Turgutlu 6’şar Çorum, Pendik, Bozüyük 5’er gol atmıştı.
Sezonu 130 gol ve eksi 100 averajla tamamladık ve 3. Lig’e düştük.
Şimdi bize 9 gol atan Malatya çöküş yaşıyor ve yok olma süreci yaşıyor.
Ki gerçek Malatya, BAL’da mücadele ediyor. Yeni Malatya için bir sorun olmaz ki, Arda Musaoğlu kardeşimin de dediği gibi yenisi gider “Yepyeni Malatya” gelir.
Ama ne kadar şehrin “Gerçek” temsilcisi olabilirler ki?
İşte şimdiki öz be öz “Kocaelispor” Kocaeli’nin gerçek temsilcisidir.
Bugünleri bize gösteren ALLAH’a (CC) şükürler olsun!

MALATYA’NIN KADERİ DAMİR’E BAĞLI
Malatya’da bizim sevgili Damir imkansız işlerle mücadele ediyor ve 130-140 alacaklı dosyayı kapatmak için elinden geleni yapıyor.
Ki Damir İbriç de Kocaelispor’dan Körfez’e geçiş sürecinde kulübü bırakmayan 4-5 futbolcudan birisiydi ve benim ne anlatmak istediğim en iyi anlayacak kişilerden birisi de odur.
O Malatya, yani seneye 2. Lig’de mücadele edecek olan takım cumartesi günü Süper Lig’in kapısına yanaşan Kocaelispor’u ağırlayacak.
Futbol ne kadar enteresan bir oyun değil mi? İçinde nasıl hatıralar biriktiriyor.
Nasipten ötesi yalan!

ASLA DEĞİLDİR!
9-0’lık maça yerinde şahit olan birisi olarak şunu belirtmek isterim.
Bu maç benim için “İntikam” maçı asla değildir.
Kısacası bu olaya çorak bir beyinle bakmam ve günün şartlarında yaşanan olumsuz bir durum üzerinden yıllar sonra edebi bir metin de üretmem.
Benim derdim 3 puan… Bunu alır gelirim.
Bizim asıl tepki göstermemiz gereken konu, 2008’de Süper Lig’e çıkan Kocaelispor’un sadece 3 yıl sonra nasıl kapanma noktasına geldiğini araştırmaktır.
Biz çok araştırdık, anlattık, tehditler yedik.
Ama vazgeçmedik! O günün vazgeçen kalemleri bugünün neferleri kesilirverdi!
O günlerde kulübün sırtına hançeri saplayanlar, camianın kucağına bombayı bırakıp defolup kaçanlardan hesap sorulmalı.
O günlere şahit olan, zamanında kulübün içinden geçilirken lal kesinler bugün çıkıp da “Biz de 10 atalım” kolpalığına da yanaşmasın.
Kısacası Malatya’nın genç çocukları bizim muhatabımız değildir, olamaz da…
Bu arada aynı durum Malatyalı çokbilmiş taraftar için de geçerli.
Malatya da borç batağına saplanırken bön bön seyredip bugün “Kulübün sahibi biziz” diyerek sokakta gezmesin.
Kısacası siz de kaçırdınız treni!