Siz hiç çatıdan maç izlediniz mi?

Siz hiç çatıdan maç izlediniz mi bilmiyorum ama ben izledim...

Bilenler bilir. Geçmişte “Atatürk” ismini taşıyan stadyumlarımız vardı. Bazıları yıkıldı yeniden yapıldı, bazılarının yerine Millet Bahçesi, bazılarının yerine ise AVM’ler inşa edildi.

Mustafa Kemal Atatürk’ün ismini taşıyan bu stadyumlar çok gösterişli ve devasa değildi. Etrafındaki evlerin balkonlarından veya çatılarından karşılaşmayı “loca” tadında ücretsiz takip edebilirdiniz.

Bu stadyumlar, sevinç, heyecan, 23 Nisan eğlenceleri, 19 Mayıs gençlik coşkusu demekti.

İşte o stadyumlardan biri Rize Atatürk Stadyumu’ydu? Bir İzmitli için İsmet Paşa ne ifade ediyorsa, Rize Atatürk Stadyumu da bir Rizeli için aynı şeyi ifade ediyordu.

Tarih 11 Şubat 2001...

İlkokul 5. sınıfa gidiyorum. Sömestre tatili.

Çaykur Rizespor’un yıllar sonra 1. Lige yükseldiği sezon. Henüz “Süper” olmamış. İsmi pazarlanmamış ligimizin...

Birinci Futbol Ligi’nin 19. haftasında, Çaykur Rizespor sahasında Beşiktaş’ı ağırlıyor. Tribünler tıklım tıklım. Her koltuğu iki kişinin düştüğü, 1. Lige yükselirken çılgınlar gibi sevincin yaşandığı Rize Atatürk Stadyumu. Masumiyetimizi kaybetmediğimiz yıllar.

Çocukluğumuzun 23 Nisan etkinliklerini yaşadığımız, bir bayramda yeşil zemin üzerinde dans ettiğimiz, başka bir bayramda tribünde renkli kartonları kaldırarak, 23 Nisan sembollerini karşı tribüne ulaştırdığımız Atatürk Stadyumu...

Mustafa Çulcu’nun yönettiği karşılaşmayı, Rizespor 5-1 gibi farklı bir sonuçla kazanmıştır.

Böyle unutulmayacak, zihinlerde yer etmiş karşılaşmaya ben de şahit oldum ama tribünde değil, babamla birlikte deniz tarafındaki tribünün arkasında yer alan bir apartmanın çatısında.

Eskiden sıkça rastlanan görüntüler olurdu televizyon ekranlarında. Kameralar balkonda, çatıda maç izleyen taraftarları çekerdi. “Maç TRT’de izlenir” pankartlarını görürdük. Bugünlerde yeni inşa edilen stadyumlar ile bu görüntüler tarihe karıştı. İsteyen TRT arşivlerinden ulaşabilir. Ama artık o masum apartmanlar yok.

Bu görüntüler ile birlikte çocukluğumuz ve masumiyetimiz tozlu raflarda yerini aldı... Masumiyetimizin sembolleri üzerinde alışveriş merkezleri, yüksek apartmanlar, rezidanslar ve bol yıldızlı oteller yükselmeye başladı.

Unutulmaz Beşiktaş maçını seyrettiğimiz çatı bile anlam yüklüydü. Çatı önce su almaya başlamış ve sonra yavaş yavaş çökmüştü. O yıkıntının üzerine bugün, yeni bir şey inşa etmek artık daha zorlaştı.

Çatısız kalmıştık!

23 Nisan’lar, o eski futbol karşılaşmaları neşesini yitirirken, mahalle maçı yapılan sokaklar otopark olurken, artık 3 korner 1 penaltı yapmıyordu.

Bilmiyorduk, büyük bir heyecanla takip ettiğimiz 2002 Dünya Kupası’nın getireceği devasa endüstriyel dönüşümün, eskinin masumiyetini yıkıp geçeceğini. Parayla yeni çatı kurmak bir tarafa, yıkıp geçiyordu tüm anıları...

Eğer merak ediyorsanız Rize Atatürk Stadyumu’nun akıbetini,

Yıkıldı.

Yerine ise AVM yapıldı!

***

2002 Dünya Kupası’nın unutulmayanlarından biri, özellikle her çocuğun hayalini süsleyen turnuvanın resmi topu Fevernova’ydı. Bir Alman firması tarafından üretilen Fenernova, klasik futbol topu tasarımlarından bir farklılaşmayı temsil etmiştir. Futbolun endüstri halini almasının en önemli sembollerinden biridir. Tüm dünyada 6 milyon satılmış ve uluslararası akaryakıt şirketleri tarafından belli bir miktarın üstünde yapılan harcamalar karşılığında promosyon olarak dağıtılmıştır.

Çocukların hayalinin süsleyen Fevernova, çatıda bir çatlak açmıştı ama bundan henüz kimsenin haberi yoktu...