Yoksula yardım mı? Yoksulluğun kökünü kazımak mı?

“Bırakınız yapsınlar; bırakınız geçsinler parolası ile liberalizm, en acı örneğini Türkiye’de vermiştir. Ne kazandırmıştır on yıllık liberalizm memlekete? Kalkınma hızı mı? Sosyal adalet mi? Çalışma gücü mü? İktisadi itibar mı? Milli gelirde artma mı? Yoksa Ortak Pazar toplantılarında bir geri kalmış ülke ismi mi? Son on yılın örneğinden hoşnut olanlar, dünün köşe başı milyonerlerinden başkaları değildir...”

Uğur Mumcu, 20’li yaşlarının başında yukarıdaki satırları yazmış.

Döneceğiz...

Benim var. Sizlerin de çevresinde vardır.

İçinde bulunduğumuz Ramazan ayında “Yoksullarımıza yardım edelim”, Fakirlerimizin karının doyuralım” diyenler.

Ama hiçbirinden “yoksulluğu bitirelim” sözünü duyamazsınız.

Yoksulluk, Türkiye’de yaşayan muhafazakarların bir sınavıdır. Ve aynı zamanda yoksulluk kullanışlı bir aparattır. Vicdanları rahatlatmak ve aklanmak için.

Asgari ücretle zor şartlarda ev geçindirmeye çalışan garsonumuz, işçimiz, şoförümüz veya esnafımızdan şunu duyabiliriz: “Sosyal yardım alıyoruz, çok şükür...”

Ülkemizde 2013 yılında 2 milyon 300 bin hane sosyal yardım alırken bu sayı günümüzde 5 milyon haneyi buldu.

Soruyorum!

Sosyal yardıma muhtaç hane sayısının artıyor olması övünülecek bir şey midir? Fakirleşiyoruz ki muhtacız ama bununla övünenler var.

Tam tersi sosyal yardıma muhtaç hane sayısının azaltmak için çalışmamız, yoksulluğun kökünü kazımak için uğraşmamız gerekmez mi? 1 hanenin bile sosyal yardıma muhtaç olmadığı bir ülke. Asıl övünülecek şey bu değil midir?

Yoksulluk aynı zamanda bir samimiyet testidir.

“Kurban Bayramı gelse de bir et yesek” diyen için...

“Tok, açın halinden anlar mı?” diye sorarken şunu da soralım: Ülkemizde yoksulluk olmasaydı, bu sınav veya samimiyet testinden nasıl geçerlerdi? Karınlarını doyuracak, yardım edecekleri bir insan bile yok. Onlar için ne acı!

Birileri için yoksulluğa ihtiyaç vardır. Yoksulluk olmalı onlar için. Onlar yoksun. Vicdan böyle rahatlatılır mı? Önce muhtaç et sonra duasını al...

Şimdi Ramazan, sonu bayram, sonra Kurban Bayramı... Yine söyleyecekler: “Yardım, yardım, yardım...”

Eğer bu günlerde birileri derse ki “Yoksulluğu bitirelim” alnından öpün, el ele verin...

Şimdi!

20’li yaşların başındaki Uğur Mumcu’ya dönelim. Ne diyordu:

“...Son on yılın örneğinden hoşnut olanlar, dünün köşe başı milyonerlerinden başkaları değildir...”

Maalesef, onlar bu düzenden memnun ama “vicdan temizliği” onlar için bu kadar kolay olmamalı.

Daha güzel günler için,

Yoksula yardım mı?

Yoksulluğun kökünü kazımak mı?