Önce sevindik sonra kahrolduk!

Sevgili kızım Elisa Duru Demir ile harika bir vakit geçirdim.
Sabahtan akşama kadar eğlendik, güldük.
Saat 18.00 gibi evden çıktım ve Kocaeli Stadı’na hareket ettim.
Köseköy üzerinden geldim.
Aman Allah’ım nasıl trafik!
Nerdeyse geri dönecektim… Yol gitmiyor resmen…
Otobanın alt yoluna kadar geldim, kaldım.
“Yok” dedim kendi kendime… “Savaş böyle olmaz” diye ekledim.
Yol kenarına park ettim arabayı…
Hava buz gibi…
Koştur koştur yola koyuldum… Ama nasıl yürüyorum. Neredeyse yarım saat!
İnsan seli… Bu şehrin her tarafından sevdaları Kocaelispor için koşuyorlar!
Duygulandım, gururlandım ve “Ey Kocaelispor, sen ne güzel, ne büyük bir kulüpsün” demeden edemedim.
Şükür stada giriş kapılarını gördüm.
İzdiham var… Öyle böyle değil.
Sesler yükseliyor, kuyruk uzun ve giriş yaptım, yerime ulaştım.
Erdem her zamanki yerinde, yan tarafında sevgili Tolga Şanbay hocam…
Stat dolmaya başladı… Atmosfer muazzam!
Heyecan dolu bir maç bizi bekliyordu.
Beklenen 11’imiz ile sahadaydık.
Maç başladı, kısır bir oyun, sahası da bekleyen Amedspor… Belki kontra yakalarım derdinde.
Ancak gidemiyorlar. Kocaelispor alanları çok iyi kapatıyor.
Ne yalan diyeyim Amed’i özellikle ilk yarıda hiç beğenmedim.
Kesinlikle iletişim sorunu yaşıyorlar.
Saha içinde maç centilmence geçiyor.
Kocaelispor da pozisyon üretmekte zorlanıyor, kolay top kayıpları, pas hataları yapıyor…
Dernek taç kazandık.
Mancınık Ahmet güçlü kolları ile savurdu topu, Markao kapsadığı alanın da etkisi ile topu alnının üstü ile çevirdi.
Amed ile sadece yarım sezon için 600 bin dolar anlaşma yapan Erce nerede?
Topu izliyor! O golü bizim Gökhan yese bugün adam çarmıhtaydı!
Gol sonrası bir sevinç var, anlatılmaz yaşanır.
İlk yarı 1-0 bitiyor.
Genel manada savunma tarafı “Evet” hücum tarafı tartışmaya açık.
İkinci yarıya iyi başladık. Markao, Mendes’i kaçırdı, Mendes Erce’yi geçti, ters kademeye giren Murat Uçar’ı geçemedi.
Ardından Markao kafayı kaleye değil, arkadaşına çevirdi. Pozisyon ofsattı. 55’lerde Yunus Emre’nin ortasında Oğulcan topu boş kaleye çakacak, bu kez Mehmet Yeşil orada. Bizim yarım sezonluk, 600 bin dolarcık anlaşma yapan Erce yine ortalıkta yok.
Maçı 3-0’a getirmemiz işten bile değil. Olmadı…
Maç 1-0 devam ediyor.
Dakika 60… Ve o muhteşem koro sahneye çıkıyor.
Dünyanın en güzel sahneleri karşımızda.
Atkılar, ışıklar, sağa gitmeler, sola gitmeler, sırt dönmeler, kuşlar…
Böyle bir manzara yok.
Maçı bırakıp tribünleri izliyorsunuz. Herkes eğleniyor… Süper Lig’e koşan Kocaelispor için, tem yumruk olan bir camianın mutluluk tablosu…
İnanılmaz…
Ara ara gözümüz maça kayıyor… Amed’in topçuları bir sağa bir sola topu sürüklüyor.
Giremiyorlar sahamıza… Tekrar tribünlere bakıyoruz ve bakıyoruz…
Vukovic’in golü geliyor…
Erdem’e “Pozisyon Var’a gider” dedim.
Pozisyon öncesi faul olduğunu düşündüm… Öyle de oldu ve güzel gol iptal… Moral olacaktı Vukovic’e… Ben bu çocuğu beğeniyorum ve iyi ki de takımda kalmış diyorum.
Son dakikalara doğru sağdan geldiler, topu çevirdiler, bizim sağ bekin olduğu yerde iki Amedli futbolcu. “Eyvah” dedik, neyse ki boyları yetmedi.
1-0 kazandık… Çok önemli bir galibiyet daha aldık.
Ara ara Tolga hocaya sorular soruyorum… “Hocam bende mi sıkıntı var yanlış mı düşünüyorum… Futbolumuzda hala sıkıntı var” diyorum.
Hep kontrol hep kontrol…
Kabul ediyor Tolga hoca… “Ön alanda daha verimli olmanın yollarını aramalıyız” diyor.
Maç bittikten sonra kulaklarımızda bir çınlama…
Tribün etkisi devam ediyor.
Hodri Meydan… Boşuna Türkiye’de marka olmamış…
Rivas’ın da dediği gibi… Büyülediler!
Her şey o kadar güzeldi ki…
Ancak o da ne! Bir haber… Erdem yazmış… “Maçtan sonra kahreden olay” diye…
“Hayırdır inşallah” diyerek tıkladım haberi!
Ellerimi başıma götürdüm… Şoktayım… Tüm sevincim kursağımda kaldı, çok açtım, iştahım kaçtı…
Efe Kartal’ımız… Canımız kardeşimiz, henüz 17’sinde bile değil… Tribünden düşmüş yavrucak.
Entübe edildiği de yazıyor haberde…
Hareketsiz kala kaldım…Elim ayağım boşaldı…
Hemen dua ettim. “Allah’ım sen bu kardeşimizi ailesine, sevenlerine, bizlere bağışla” dedim.
Allah’a sonsuz şükürler olsun ki hayata tutunmaya devam ediyor Efe’miz!
Canım kardeşime Rabbim şifasını versin inşallah.
Sorumlular… İhmalkarlar… Bilmişler… Siz o deri, terletmeyen, masaj yapabilen, ortopedik koltuklarınızı ısıtmaya devam edin. Aman kaldırmayın nazik yerlerinizi… Üşütürsünüz maazallah!
Kısacası dostlar… Başlığımda da dediğim gibi… Önce sevindik ama ardından kahrolduk.

AMATÖRSÜZ OLMAZ!

Amed maçından sonra donmuşum…
Pazar sabahı güzel bir kahvaltı yaptım, maç programına baktım.
1. Amatör Play-Off finali var.
Efe Kartal’ın takımı Nusretiye ile Başaranspor…
İkisi de iddialı ikisi de deneyimli futbolculara sahip.
Saat 15.00’te, Avni Kalkavan’da…
Sporseverler yerini, almış pankartlar hazırlanmış.
Sevgili Çağatay hocayla yerimizi aldık…
Maç başladı… İkisi de temkinli… Çok doğal… Koca sezonun emeği 90 ya da 120 dakikaya sıkışmış.
Amatör camiada tanıdığım hemen hemen herkes oradaydı.
Dostça geçen bir maç oldu.
Başaranspor şampiyon oluyor derken, Berbat, Kaptan İsmail atıyor golleri ve Nusretiye şampiyon oluyor.
Başaranspor özellikle ilk gol öncesi çalınan faul düdüğüne isyan ediyor.
Hakem kardeşim de çok agresif. Erdem’in fotoğrafında gördüm. Harun hocanın ağzının içine kadar girmiş, tersliyor.
Olmaz Coşkun hocam… Bir mesafen var… Ne diyeceksen oradan de. Adamlar stresten gebermek üzere, şuurları yerinde değil. Sadece maçı değil oradaki duyguyu da yönetmek zorundasın.
1-0’ken Başaran ikinci gol için şanslar buluyor ama finali yapamıyor.
Son dakikalardaki 2 golün ardından Nusretiye “Süper” oluyor.
İki camiayı da yürekten kutlarım. Hepsi arkadaşımız kardeşimiz. Ben Nusretiye için sevindim Başaran için üzüldüm.
Şenol başkan tek başına takımı sırtlamış buraya kadar getirmiş. Daha iyisini de yapamazdı.
Nusretiye halkını, başkanını, yönetimini, hocalarını, futbolcularını ve emeklerini tüm samimiyetimle kutlarım.
Kartepe’nin şirin beldesi devlere göğüs gerdi, ilk haftalarda krizdeydiler, buradan çıktılar, şampiyon oldular.
Sevgili Fatih Engin hocam Nusretiye’ye 2 sezonda 2 kupa getirdi.
Ve o kupa Nusretiyespor camia ile birlikte Efe Kartal’a gidiyor.
Bundan daha anlamlı, daha şık bir hareket olabilir mi…
Helal olsun size, helal olsun Nusretiyespor’a…
Dediğim gibi… Başaranspor da çok istedi.
Bu benim görüşümdür… Sizin de yorumunuza saygım var…
Kocaeli amatör futbolunun yaşayan efsanesi kalecisi Sertan Saral’dır.
Gençlere nasıl meydan okuyor belli değil.
İlk yarıda penaltı çıkardı, ikinci yarı 3 tane nefis top çıkardı.
Yediği gollerde de hatası yoktu.
Belki ikinci golde topa daha inanarak çıkabilirdi ama bizim kapo, yani İsmail “Ejderha” gibi yükselince ona bir şey yapamadı.
Ve son…
Haydi Efe… Haydi aslan parçası… Sıra sende…
Bir an önce kalk ayağa ve Savaş abinin programına, Şampiyon Nusretiyespor ile senin takımınla birlikte gel…
Çünkü o kupa SENİN!