Sevim Emre Gencebay

Güneşin hayrılarla doğduğu bu cuma gününde nereden geldiğimizi ve nereye gittiğimizi unutmayalım. Varlığı yokluğu bilelim, vefalı olalım. Yüreklerimizde sevgiyle yaşayalım.

Eğer bu dünyada ve ebedi alemde huzurlu olmak istiyorsak, her şeyin sahibi olan Allah'ı yüreklerimizde hissederek yaşamalıyız. Dinimiz İslama göre göre herkes özgürdür. Doğru olanın yaşamımıza hakim olmasını istiyorsak dinimizi tanımamız gerekir. Duasız kalmayalım. Dualar bize biz olduğumuzu hatırlatır. Dua etmek ve bir duanın içinde yer almak büyük bir kazançtır. Yaradanı ne kadar çok anarsak kalp gözümüz açılır, bereketimiz artar. İyi niyeti, sevgiyi, ilmi, güzelliği, ahlaklı alçak gönüllü olmayı benimseyelim. Hz. Muhammed S.A.V ' Allah güzeldir. Güzellikleri sever. ' diye buyurmuştur. Bu sebepten bizlerde hayata güzel bakalım güzellikleri görelim. İlahi aşkla yanalım. Allah aşkı bizi bizden almaz bizi kendimize getirir.

Birgün sessizce göçüp gideceğiz bu dünyadan. Mesele ölüme inanmak değil, Ölüme hazırlanmaktır. Hiçbir kazanımımız Allah rızasıyla yaptıklarımızdan değerli değildir. Vicdan huzurunun değeri almak değil vermek bunu anlamıyoruz.

Paylaşmanın asaletinden, halkım aç bende açım diyen bir peygamberin (s.a.v) ümmeti olduğumuzdan haberi olmayanlar var. İnananlar imanı olanlar bir lokma ekmeğini bölüşmenin derdinde. Çünkü düz düzgün ahlaklı, vicdanlı, iyi insan olmayı öğütler. Başkasının acısını hissetmeyene derdine derdine ortak olmayana insan demek doğru mu? Aslında istemeden de olsa yaptığımız hatalarımız vardır. Böyle olmasaydık razı olmayı bilseydik nasip olana şükredebilseydik kötü olurmuydu dünya? Günahlarımızın bir bedeli mutlaka var. Müslümanım demek kişiyi kurtarmaz. Bu bedeli ya bu dünyada yada ahirette ödetecektir yaradan. Kalplerimiz kötülüğe sürüklenip kirlenmesin günah işlemekten sakınalım, gönül kırmayalım, Günah manevi duygularımızı zedeler. Günah yaradanla aramıza giren açılmayan bir perdedir. Kalbimden bu hafta dökülenler.

Ey İnsanlık, yerlerin göklerin sahibi yaradan isyan ediyor. Yaşanan felaketleri, hırsın kurbanı olan hiç ölmeyecekmiş gibi başkalarına yaşam hakkı tanımayanlar kendinize gelin görmüyor musunuz yaşanan felaketleri, tabiat alt üst oluyor.

Doğanın dengesi bozuldu. İnsanlık can çekişiyor. Yok oluyor. Sadece bir ömür misafir olduğumuz bu yalan dünyada bu kadar acımasızlık ve hırs neden?

Madem yaşamaya geldik bu dünyaya neden insanlığa karşı bir görevimiz olduğunu düşünmüyoruz? Hayatın ve yaşamın sırrını çözmek yerine yaşamı katlediyoruz. Bu gaflet uykusundan uyanalım ve kendimize gelelim. Yaradanı düşünelim. İnsan olmanın erdemlerini hissedelim. İlahi adaletin varlığına inanalım.