Yine Bana Hüsran Bana Yine Hasret Var!

Esmer Günler…

Kayahan tarafından bestelenip Nilüfer’in meşhur ettiği 1980’li yılların hit şarkılarından biriydi.

O yıllarda uzun süre müzik listelerini kasıp kavurdu.

Yazımın başlığı bu şarkının sözleri içerisinde yer almakta.

Şimdi gelelim neden bu başlığı kullandığıma.

Maalesef Voleybol Erkek Milli Takımımız Antalya’da yapılan VNL turnuvası ilk ayağını hiç galibiyet alamadan tamamladı.

Yazımda Erkek Milli Takımımızın başarısızlığının altında yatan nedenlere değineceğim.

39 YAŞINDA PASÖR!

Aynı federasyon, aynı yönetim Kadın Milli Takımımız Dünya sıralamasında 1. numarada yer alırken Erkek Milli Takımız 14. sırada yer alıyor (Turnuvadan önce 12. sıradaydı) durum neden böyle?

TAKIM KURGUSU ÇOK KÖTÜ

Maça çıkan altının yaşlarına bir bakalım… 39 yaşında bir baş pasör, 37 yaşında libero, 30’lu yaşlarda 2 orta oyuncu, 25 Yaşında pasör çaprazı ve 22 yaşında iki tane smaçör.

Bu kadar değişik kuşaklardan bir voleybol takımı kurarsanız dünyanın hiçbir yerinde başarılı olamazsınız.

Birkaç maç kazanıp geçici başarılar alsanız bile bunun devamlılığı olmayacaktır.

Aynı şekilde oyun içinde de iniş ve çıkışların sebebi de budur.

Çok iyi oynarken bir bakıyorsunuz bir anda oyundan düşmüşüz ve maçı veriyoruz.

Bazı oyuncuların modern voleybola göre boyları kısa.

Pasörümüz Arslan Ekşi’nin boyu 1.95, Efe Bayram’ın 1.94 maça başlayan altıdaki oyuncularımızın üçte birinin boyları dünya ortalamasının 10 cm altında.

Antalya’daki VNL maçlarına blokta ve hücumda bunun sıkıntısını çok çektik.

ÇOK KÖTÜ SERVİS ATIYORUZ

Bazı oyuncularımızın attığı servisler o kadar zayıf ki bu seviyede bu servisleri atmak gerçekten facia.

Resmen karşıya çiçek atıyorlar (Çiçek atmak voleybol dünyasında basit servis atma için kullanılan bir deyimdir)

Modern voleybolda, karşı takım sizin üstünüze 130-140 km hızla servis atarken siz hala flot servisle karşılık veriyorsanız karşı takım servis karşılayıcıları pasörlerine iyi manşet getirip her türlü hücum atraksiyonu yaparak sizin sahanıza smaç olarak gönderirler.

YERSİZ VE ZAMANSIZ ANTRENÖR DEĞİŞİKLİKLERİ

Milli takıma gelen antrenörlerin çalışma süreleri çok kısa, çok antrenör değiştiriliyor.

Şu anki antrenörümüz Fransız Cedric Enard şubat ayı içinde takımın başına getirildi ve ilk turnuvasına çıktı.

Daha kariyerli ve takımı sahiplenen kalıcı antrenörler ile çalışılması bunun çözümüdür.

(Kadın Milli takımında Guidetti2017 – 2022 arası 5 yıl antrenörlük yaptı)

SERVİSE MANŞETİMİZ VE HÜCUMA KARŞI SAVUNMAMIZ ÇOK KÖTÜ

Bu bizim erkek takımlarımızın genel hastalığıdır.

Oyuncular ve antrenörlerin geneli hücum ağırlıklı olarak çalışırlar.

Oyuncular savunma çalışmayı zulüm olarak görürler.

İkinci neden, bizim liberolar genellikle voleybola libero olarak başlamaz, sıçraması düşen ya da kolu sakatlanın smaçörler zorunluluktan libero olurlar.

Bu anlayışın bir an önce değişmesi gerekir.

Özetleyecek olursak kadınlardaki başarının erkeklerde de gelmesini istiyorsak federasyon yetkilileri takım kurgusundan başlayarak bu hatalarını gidermedikleri sürece bize daha çok “Esmer günler” düşecek gibi görünüyor!